ترس

من از این راه دور و از جدایی ها میترسم

از این دلواپسی ها ...بی وفایی ها ... میترسم

.

به دنیا آمدم تا من خدا را ساده بشناسم

درون مسجدم اما زذکر بی خدایی ها ... میترسم

.

فقط با تو شوم مانوس در این خاکسترین دنیا

 و وقتی نیستی از بی کسی ها ... بی قراری ها ... میترسم

.

برای من نخوان از عشق ... از فرهاد و مجنون ها

که از تاریخ افراطی و عشق و جان فدایی ها ... میترسم

.

نگو پیدای پیدایم چو چشمه پاک و نورانی

من از دلهای سنگی پشت خوبی ها... میترسم

.

کسی با اشک و فریادی سکوت کوچه را نشکست

و از پیوند تلخ بی صدایی ها ... میترسم

.

برای من نشد پایان حدیث روز تنهایی

من از خود هم زمان نقش بازی ها ...  میترسم

.................................................................................................

سلام. تنها نقطه مشترک بین همه انسانها پدیده ایه به نام تولد که فردا ۳۰ بهمن به اسم

من و البته نه فقط من رقم خورده. عادت ندارم وقتی آپ میکنم به کسی خبر بدم و اینبار

بخاطر تولدم اینکارو کردم. چون دوست دارم همیشه به وبلاگم

سر بزنید واسه بروز کردن خبرتون نمیکنم. شعر کوتاه زیر هم از کارهای قبلیمه و به

همین مناسبت اینجا تکرارش کردم چون غزلم هیچ سنخیتی با تولد نداره.

تنها شمع روز تولدم گریست ... نیک میدانست رو به زوالم